Strefa Jezusa: kwietnia 2010

Każdy jest indywidualny przed Panem tak jak droga jego życia, wierzy więc w Niego i czci- gdy zechce rzecz jasna, tak jak dyktuje mu serce.
W mojej duchowości splata się w jedno katolicka tradycja szczególnego kultu dla Najświętszego Sakramentu- codzienna Eucharystia i Komunia święta, nabożeństwo do Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana Jezusa,maryjność wyrażona w różańcu oraz naśladowanie postawy Jego świętych szczególnie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, z nowym prądem obecnym w Kościele od zawsze ale dotąd nieśmiało przejawianym, przeżywającym od jakiegoś czasu swój rozkwit : świadomości dziecięctwa Bożego relacji Ojciec - dziecko,pozwalającej na postawę wielkiej wolności, śmiałości i spontaniczności w modlitwie wyrażanej na głos i prosto z serca, wzywania Ducha świętego jako Tego, który dając moc umożliwia nam wszystko, otwartości na Jego charyzmaty, świadomości potężnej mocy imienia Jezus, które wyzwala, uzdrawia i przemienia. Jezus jest przeze mnie czczony szczególnie jako Pan, Uzdrowiciel i Przyjaciel.
Nie ma wiary żywej, prawdziwej bez dzielenia się nią z innymi, więc ewangelizacja- choćby taka codzienna w zwykłych rozmowach z ludźmi jest biblijnym ale i moim własnym wymogiem, bez którego nie wyobrażam sobie by mienić się chrześcijanką

piątek, 2 kwietnia 2010

Wielkie Dni